Merhaba,

Nefes almak…

Hepimizin doğduğu anda ustalıkla yaptığı ama zamanla unuttuğu bir sanat.

Sanatif Terapi Kampları bünyesinde Geyikli-ÇANAKKALE Helen Troya Otel de Nursaç Doğanışık ile “Nefes Terapi” ve Bekir Ünlüataer ile “Solist Sahne Ses Eğitimi” kamplarını çok yeni tamamladık.  Ve bir kez daha hocalarımız ile doğru nefesin sahnede görünmeyen etkilerini hem teorik hem pratik yaparak öğrendik.  Sonuç olarak nefes sadece teknik bir beceri değil, aynı zamanda sahne üzerindeki bedensel duruşun, duygusal akışın ve izleyiciyle kurulan bağın temel taşı. İşte bu nedenle, bence doğru nefes alma sahneye adım atan her sanatçının omurgası gibi.

Diyafram nefesini oyuncular, solistler, yoga eğitmenleri, sporcular ve sahne sanatçıları; ses, denge, odak ve performans için bilinçli olarak kullanıyor.

Aynı zamanda stresle baş etmek isteyen profesyoneller, terapistler ve danışanlar da diyafram nefesinin sakinleştirici gücünden faydalanır.

Aslında bu nefes, sadece belli meslek gruplarının değil, yaşam kalitesini artırmak isteyen herkesin ihtiyacıdır.

Yoga eğitmeni olarak yıllardır bedenle, zihinle ve nefesle çalışıyorum.
Ve her seferinde şunu yeniden keşfediyorum:

 Diyafram (karın) nefesi farkındalıkla birleştiğinde sadece bir hayatta kalma refleksi değil, bir yaşam sanatı oluyor.

 

Bu kadar otomatik yaptığımız şeyi o kadar unutmuşuz ki… bu yazımda diyafram veya karın nefesine dikkat çekmek istiyorum.  Evet sizde nefesi göğüsten alanlar kulübünden iseniz bu yazı sizi için.

Hepimiz nefes alıyoruz, değil mi? Ama farkında mıyız?
Çoğu zaman değil. Çünkü nefesi göğüste tutmayı alışkanlık haline getirmişiz.
Omuzlar kalkık, karın kasılmış, nefes kısacık.
Yani beden sürekli “tehlike var!” modunda.

Halbuki işin sırrı göğüste değil, biraz daha aşağıda: Diyaframda seni bekliyor. 😅

Yani tam olarak göğsünün altında, kaburgalarının bittiği yerde… Karnınla dost, ciğerlerinle iş birliği içinde.

Biraz daha teknik ama sade anlatım ile:

• Diyafram bir kastır. Kubbe şeklindedir.
• Nefes alırken aşağı doğru iner → akciğerlere yer açar → hava dolar.
• Bu sırada karın dışarı doğru çıkar (kilo değil, nefes 😂).
• Nefes verirken diyafram yukarı çıkar, hava dışarı çıkar.

 

Yoga yapanlar bilir. Yoga matında pozları yaparken aslında her şey nefesle anlam kazanır.

Düşünsenize…

Doğduğumuzda diyafram nefesiyle başladık hayata.
Karnımız inip kalkıyordu, bedenimiz ritimle uyum içindeydi.
Ağlıyorduk, susuyorduk, emiyorduk, uyuyorduk — hep bu müthiş nefesle.

Sonra ne oldu?
Yavaş yavaş unuttuk.
– Duruşumuz bozuldu.
– “Dik dur, karnını içeri çek” dediler.
– Derse kalkarken, sınava girerken, kalbimiz kırıldığında…nefesimizi tutmaya başladık.

Nefes yukarıya, göğse, omuzlara taşındı.

Ve diyafram, seni bekleyen o sessiz kas, unutuldu. Ve en temel yaşam kaynağımız fark edilmeden stresli bir alışkanlığa evrildi.

Nefes doğru alınınca:

✔ Enerjin yükselir
✔ Duyguların dengelenir
✔ Vücudun şifalanır
✔ Hayatın kalitesi artar

1️⃣ Çünkü beden rahatlamak ister.

Yüzeysel göğüs nefesi, “tehlike var!” sinyali gönderir.
Diyafram nefesi ise “her şey yolunda” der.
Sinir sistemini gevşetir, kortizolü düşürür, seni hayatta kalma modundan yaşama moduna geçirir.

2️⃣ Çünkü zihin yavaşlamak ister.

Diyafram nefesi, zihni “şimdi”ye davet eder.
Dikkati bedene indirir.
Ve anda kalmak sadece teoride kalmaz—bedende hissedilir.

3️⃣ Çünkü duygular ifade edilmek ister.

Nefesini tuttuğun an, genellikle duygunu da tutuyorsundur.
Diyafram nefesiyle birlikte bastırdığın öfke, korku, üzüntü çözülmeye başlar.
Nefes açıldıkça, iç alan da açılır.

4️⃣ Çünkü enerjin yeniden akar.

Yoga matında bunu hissedersin:
Nefes bedene yerleştiğinde, duruşlar dengelenir.
Bedeni taşıyan şey artık kas değil, ritim olur.
Yaşamla senkron bir dans başlar.

Nefesle beden buluştuğunda; Ritim ve denge gelişir ayrıca “ben buradayım” hissi yaşanır

Ve belki de yıllardır unuttuğun bir şeyi fark edersin:
Sadece yaşamakla meşguldün. Yaşadığını hissetmeyi unutmuştun.

Peki, Nefes Almak Neden Bir Sanattır?

Çünkü sanat, sıradan olanı olağanüstü kılma becerisidir.
Ve nefes…
En sıradan ama en dönüştürücü kaynağımızdır.

Diyaframdan Nefes Aldığında…

Bir anda şunu fark ediyorsun:
– Göğüs değil, karın hareket ediyor.
– Dış görünüş değil, iç sessizlik önem kazanıyor.
– Nefesinle “şimdi”ye dokunuyorsun.

Ve bu öyle narin, öyle şiirsel bir deneyim ki, sanatçı gibi hissetmeye başlıyorsun. Sadece nefes alarak…

Nefesin Sanat Olduğu Yerde Ne Olur?

Ve hayat, hızlı akan bir gündem değil. An be an işlenen bir tuvale dönüşür.

Eğer bugün bir şeye dikkat etmek istersen!

Ne telefonuna, ne yapılacaklar listene bak… Nefesine bak.

Çünkü belki de içindeki en büyük sanatçı, bir nefeslik farkındalıkla uyanacak.

Nefesle Kalın.